Tacizin Şifalanması

Daha fazla erteleyemeyeceğim, görev çağırıyor, uzun süredir tacizin şifalanması ile ilgili bir yazı yazmam gerektiğini biliyorum.  Taciz o kadar çok acıyla bağlantılı ki sorumluluk duygusunun ağırlığı ile doğru kelime ve kavramları bulmaya odaklanıyorum.  Kalbimi ısıtan bir başlık geliyor aklıma: Derin Dinleme İle Tacizin Şifalanması.  Sadece tacize uğrayanı değil, taciz edeni de şifalandırmakla ilgili.

Taciz; birine rızası dışında bir şey yapmak veya kişiyi iradesi dışında bir şey yapmaya zorlamaktır. Tacizin;cinsel taciz gibi bazı türleri dikkatleri üzerine çekse de,  gelişimsel ihtiyaçları göz ardı edilerek çocukların ders çalışmaya ve ‘başarılı olmaya’ zorlanması gibi normalize edilen tacizler de vardır.  Ayrıca hayvanlar âlemine, bitkilere, toprağa yönelik tacizler de neredeyse ‘uygarlığın’ bir parçası.

Tacizlerin çok yaygın olduğu bir kültürde yaşıyoruz. Taciz, herbirimizi ve gezegenimizi pek çok farklı düzeylerde etkilemeye devam ederken taciz konusunda daha fazla farkındalığa ihtiyacımız var. Dünyanın ve Toprak Ana’nın uğradığı bu yıkım, sonuçta kendini yok etme sürecidir.

En nihayetinde, her taciz  kendi kendine yapılmış bir tacizdir.

Kendimize, kitlelerin rahatlıkla kontrol edilebildiği, hipnoz halinde yaşadığı hastalıklı bir kültür yarattık.  Ruhumuzun bilgeliğinden bağlarımızın koptuğu hipnotik bir uykudayız.  Gölge yanlarımızla nasıl yüzleşeceğimizi ve onları nasıl dönüştüreceğimizi bilmiyoruz. Tacizler, bu cehaleti devam ettirmenin kolektif olarak ödediğimiz büyük bedelinin bir parçası sadece.

Sufi mistikler Hacı Bektaşi Veli ve Yunus Emre, bize şunları salık verir:

‘İncinsen de incitme.’
‘Yaradılanı severiz Yaradan’dan ötürü.’

Bu kelimeler içimde titreşiyor. Bütün evreni kapsayan bu sevgi, yargıya düşmeden, çatışan  karşıtları bir arada tutabilmemizi ve bütünlenmemizi sağlar. İnsan tacizcisini nasıl sevebilir? Taciz edenin de taciz edilenin de suçlu olmadığı gerçeğini nasıl idrak edebilir?

Burada yine Yunus’un dizeleri yardıma geliyor:

‘Sen sana ne sanırsan

Ayruga da onu san.’

Hindistan’da Vipassana meditasyonu uygulamaları yapılan bir hapishanede akrabaları öldürülen insanlar sevdiklerini öldürenlerle bir şifa ilişkisi içinde biraraya geliyorlar.

Bu nasıl mümkün oluyor?

Vipassana kendi kendini gözlemleyerek arınma sürecidir.  Kişinin dışarıya dönük sesini bir süreliğine durdurup kendi iç seslerini duymaya odaklanmasını içeriyor.  Bu içe bakış birbirimizle her an bağlantıda olduğumuz bilgi ve deneyiminin harekete  geçmesine bir fırsat yaratır.

Kendimize zarar vermeden başkalarına zarar vermek mümkün değildir. Ne ekersek onu biçeriz.  O taciz edenler zaten davranışlarının sonuçlarını da içeren kendi ateşlerinin içinde kavrulmaktadır.

Vipassana aracılığı ile ulaşılan derin dinleme alanında mahkûmlar, ruhlarıyla ve ruhsal planlarıyla tekrar bağ kurarak sağlıklı bir psikolojiye döner ve böylece titreşimleri ve ışıkları doğal olarak artar.

Derin Dinleme ile Tacizi Şifalandırma

Taciz eden ve edilen taraflarımızı şifalandırmak için, uzun zamandır unutulan derin dinleme becerimizi geliştirmeye ihtiyacımız var.

Seslerin titreşimi zeka taşır.  Seslerin, özellikle kendinizden başlayarak size en yakın seslerin farkındalığı arttıkça çevrenizle uyumlanma kapasite ve olasılığınız artar.

Tacizi şifalandırmak hepimizin sorumluluğu. Size düşen Dünya’yı, birbirinizi ve her şeyden önemlisi gölge ve ışık yanlarınızı tüm yönleriyle dinlemeyi, acılara yargısız bir sükunetle tanıklık etmeyi öğrenmek istemeniz.

Derin dinleme, cevap vermek için işitmek yerine daha iyi ve derin anlamak ve hissetmek için  dinlemektir. Derin dinlemeyle ilgili bazı özellikler şunlar:

• Diğerinin ifade ettiği şeyi anlamaya odaklanmak.
• Yargılarımızın farkına varıp kenara koymak.
• Haklı olmayı isteme ısrarından vazgeçmek.
• Fikir birliğinin zorunlu olmadığını fark etmek.
• Farklı bakış açılarını kabul etmek.
• Evrenin holografik doğasının bilincine varmak.
• Diğerinin verdiği mesaj her ne olursa olsun gücenmemeyi ve savunmaya geçmemeyi becerebilmek.

Böylece derin dinleme sürecinde açılan bu alana şefkatin girebilme potansiyeli yaratılır.

Ne kadar zarar görmüşsek görelim, sapkın, taciz etmiş ve taciz edilmiş olursak olalım, hepimiz aslında sevmek ve sevilmek isteriz.

Bazıları; aşırı aktif ve pasif taraflarımızın dengeye gelmemiz için gerçekliği şekillendirdiği holografik bir sistemde yaşadığımızı söyler.

Kendini Bilmeye Hizmet Eden Deneyimler

Bilgiye ulaşmanın yolu deneyimlerimizi kendilik farkındalığına dönüştürebilmemizden geçiyor.

Yunus kendini bilmenin önemini şöyle vurguluyor:

‘İlim, ilim bilmektir

İlim, kendin bilmektir

Sen kendini bilmezsen

Bu nice okumaktır?’

Hacı Bektaşi Veli de şöyle diyor:

‘Her ne arar isen kendinde ara.‘

Derin dinleme bir yandan bizim yargısız odağımızı diğerini anlamaya çevirirken holografik olarak bize diğerinin davranışlarından ve gözünden bize kendimizi gösterir.  Böylece kendilik farkındalığımız  derinleşir.

Bu; bu sürecin bütün katılımcılarının, hem dinleyenin hem de dinlenenin kendilerini anlamalarının; ruhları ile bağlantıda kalarak konuşma ve dinlemelerinin daha da derinleşmesini sağlar.

Sadece bu kendilik farkındalığı ve karşıklı tanıklık sayesinde bütün tacizci ve taciz edilen parçalarımızın tüm evreni kapsayan sevgiye dönüşmesiyle şifalanabiliriz.  Bu bizim varoluşumuzun doğal hali olan neşe ve sevinçtir.

 

Attribution 2.0 Generic (CC BY 2.0)image:Gideon Wright

https://soundcloud.com/irem-bray/tacizin-sifalanmasi